تحلیل دولت احمدی نژاد

دولت احمدی نژاد با دولتهای قبلی تفاوتهای آشکار دارد.بعد از پایان جنگ دولت سازندگی روی کار آمد اهداف این دولت ساخت زیرساختهای مهم کشوری اعم از سد وجاده و ... بود.در این دولت گروه خاصی ایجاد شد که نقش رابط بین مرکزیت ونهادهای اجرایی را داشتند این طبقه دارای ثروت فراوان شدند.دولت سازندگی به عدالت توجه زیادی نداشت بلکه بیشتر جنبه های اقتصادی کارها را مد نظر داشت واعتقاد داشت که عدالت ثمره توسعه است و با دستور و تکلیف عدالت را نمی توان به وجود آورد.دولت اصلاحات هم در کارهای اقتصادی سیاستهای دولت قبل را پیگیری کرد ولی در بخش فرهنگی توجه به گفتگو وگفتمان برای حل اختلافات را مد نظر قرار داد.دولت خدمتگزار که هم اکنون یک ساله شده است دیدگاه اقتصادی خود را کاملا عوض کرده وعدالت را مقدم بر اقتصاد قرار داده حالا تعریف عدالت از جانب دولت چه چیزی است جای بحث دارد.مفهوم عدالت بسیار پیچیده است و اجرای عدالت از آن خیلی مشکلتر .اگر عدالت را به معنی امتیاز دادن بخوانیم با چالشهای زیادی در کشورمان رو به رو هستیم .مسائلی که با عدالت وبرابری حقوق اصلا سازگاری ندارند .حتی قانون هم بسیاری از این حد ومرزها را مشخص ننموده .ساده ترین وقابل اجراترین راه برای این دولت این است که درآمد نفتی را به طور مساوی بین مردم تقسیم کند که این البته با اصول اقتصادی و حکومت داری جور در نمی آید وبسیاری از پروژه های ملی تعطیل می شود.دولت یکی از راه کارهای اجرای عدالت را توزیع سهام عدالت خوانده که به نظر من این مشکلی را حل نمی کند .دولت به جای آن می توانست نظام تامین اجتماعی رابه صورت کامل اجرا کند واین به عدالت بسیار نزدیکتراست.واقعیتی که هم اکنون در سطح جهانی با آن روبرو هستیم نظام سرمایه داری است که بالقوه نظام مفید ولازم برای اقتصاد است وباعث پیشرفت و توسعه کشورها می شود فقط چیزی که بایست در کشوری مثل ایران به آن توجه کرد این است که در کشور ایران سرمایه ای مثل نفت وجود دارد این سرمایه رابه چه صورت در کشور تقسیم کنیم که باعث تعالی جامعه شود اگر مستقیم به مردم بدهیم مردم انگیزه ای برای کار ندارند و بعد از 30سال ایران چه وضعیتی دارد مشخص است.! اگر سرمایه را به سرمایه مولد تبدیل کنیم آنگاه عوض یک نفر70نفر را غذا داده ایم .(زهر تخم برخاست هفتاد تخم).
عنوان کردن اجرای عدالت در کشوری به بزرگی ایران حتی به اختلافات قومی هم دامن می زند (شاهد آن شهرهای اهواز و زاهدان)است.
دولت خود را دولت مردمی می داند وبا مردم به دور از سیاست بازی صحبت می کند در این میان باید گفت چند سال طول می کشد تا بین سیاستهای این دولت و دولتهای قبلی ودر نتیجه استفاده از پتانسیلهای دولتهای قبلی تعامل وتعادل برقرار شود ثروتی که عده ای به واسطه حکومت به دست آورده اند تا چه حد قابل قبول است وقانون آزادی کسب وکار تا چه حد مورد توجه قرار می گیرد.اقتصاد دولتی تر می شود یا آزادتر.
اخیرا دولت سود سپرده ها را کم کرد هدف دولت مجبور کردن سپرده گذاران بود تا سرمایه خود را در کارهای تولیدی به کار گیرند تا مشکل اشتغال کم شود.نتیجه چه خواهد بود ؟به نظر من بستر سرمایه گذاری در کار تولیدی برای عامه مردم فراهم نیست و سرمایه مردم به سمت دلالی و خرید طلا خواهد رفت.ونتیجه چیزی جز تورم بیشتر نیست.
مساله دیگری که دولت برای خود ایجاد کرد ونتیجه یک بخشنامه دستوری دیگر( افزایش حقوق کارگران ) بود، بخش بزرگی از کارگران بیکار شدند (که خود من هم جزو این طبقه ام(مهندس معدن هستم)) حالا این مساله جنبه سیاسی یا اقتصادی داشته باشد مهم نیست مهم این است که دولت شناخت وتعامل درستی با اجزا جامعه ندارد و مشغول سعی و خطا کردن است تا به یک نتیجه برسد و قربانیان این در اینجا کارگران ودر جایی دیگر مردم خواهند بود.
دولت برای ایجاد عدالت نباید عجله کند اقدامات عاقلانه ومنطقی داشته باشد ونتیجه تمام دستورات خود را تجزیه وتحلیل کند احمدی نژاد باید این دولت را به دولت بعد از خود تحویل دهد ودولت پس از او نیز عدالت را پیگیری می کند وبه قول معروف احمدی نژاد از آسمان نیفتاده که اگر زمان دولتش تمام بشه زمان عدالت تمام شده همان مردمی که او را انتخاب کرده اند با توجه به نیاز جامعه دولت مناسب را انتخاب می کنند.